Trzmiel to nie bąk. Wiedzieliście o tym? Te słodkie i zupełnie nieagresywne owady często spotykamy na spacerach, odpoczywając na balkonach czy też w ogródkach. Wydają się ciężkie i nieporadne. Owszem, nie należą do chudziaków, ale nie możemy nie zauważyć ich urody i wytrwałości. O tym jak fascynujące jest życie trzmiela i rodzin trzmieli zaraz się dowiecie.
Spis treści:
- Trzmiel — wygląd
- Trzmiel – życie w rodzinie
- Zapylanie i codzienność trzmieli
- Trzmiel – ciekawostki
- Zagrożenia trzmieli
Jak wygląda trzmiel?
Trzmiele to duże, gęsto owłosione pszczoły w rodzaju Bombus, często niepoprawnie nazywane „bąkami”. Ciało trzmiela składa się głowy, tułowia i odwłoka. Na ostatniej parze odnóży samica posiada koszyczki służące do transportu pyłku kwiatowego. Samce trzmieli nie posiadają żądła.
Życie w trzmielej rodzinie
Trzmiele są nieagresywnymi owadami społecznymi, żyją w rodzinach mniejszych od pszczół miodnych, liczących od 40 do 500 osobników. Charakteryzuje je roczny cykl rozwojowy. Wiosną matka tworzy nowe gniazdo, w którym składa jaja. Powstająca rodzina składa się z trzech kast: robotnic, samców i matek. W sen zimowy zapadają tylko młode zapłodnione matki zdolne do rozrodu.
Zapylanie i codzienność trzmieli
Trzmiele są efektywnymi zapylaczami. W tym samym czasie potrafią odwiedzić dwa razy więcej kwiatów niż inne pszczoły. W pracy pomagają im długie języczki i owłosienie, do którego łatwo przyczepia się pyłek. Dobrze znoszą zamknięte przestrzenie. Każdy z nas może wesprzeć te małe owady. Nawet na małych balkonach można umieścić doniczkę z kwiatami łąkowymi, z których będą korzystać nasi mali przyjaciele. Trzmiele są bardzo pomocne człowiekowi. Z ich pomocy korzysta się przy uprawach szklarniowych.
Ciekawostki na temat trzmieli
W Polsce występuje 29 gatunków trzmieli, które można odróżniać dzięki charakterystycznym ubarwieniom.
- Dzięki swojemu owłosieniu mogą latać podczas mgły, mżawki czy nawet lekkiego deszczu, pracować mogą już przy 9 stopniach
- w porównaniu do człowieka trzmiele mają niższą wrażliwość na niektóre trujące substancje znajdujące się w kwiatach. Dlatego ze względu na potencjalną toksyczność nie pozyskujemy wytwarzanego przez nie nakropu — odpowiednika pszczelego miodu.
- Potrafią zapylać kwiaty poprzez wibrację — wywołując ją, wysypują pyłek na zewnątrz, strząsając go również na siebie. To pozwala im na pracę z innymi roślinami, do których kwiatów nie mogą dostać się inne pszczoły (np. borówki czy pomidory)
Trzmiele problemy
Głównymi problemami, z którymi mierzą się trzmiele, jest wszechobecna chemizacja, czyli stosowanie oprysków. Dodatkowo brak siedlisk zapewniających dogodne warunki do przetrwania. Pod tym względem są to problemy, które dotykają dzikie zapylacze jako całą grupę. Zanikająca różnorodność gatunkowa roślin powoduje przerwy w dostawie pożywienia, co negatywnie odbija się na trzmielich rodzinach. Chemiczne środki ochrony roślin stosowane w uprawach zabijają owady oraz likwidują „chwasty”, które często są źródłem ich pokarmu. Poważnym problemem jest wypalanie traw, które niszczy nowo założone gniazda i zabija matki.
